Blijf mens

Hoe blijf je mens?
Is de kunst!
Is de wens!

Hoe blijf je zo?
Hoe je was
op de po.

Is dit m’n leven
van geven
en geven?

Vaak diep gegriefd
en m’n hart
wreed doorklieft.

Verlangens
die werkelijk
nooit werkelijkheid worden.

Soms zo
ontevreden,
geen lichtpunt in zicht.

Maar ik hoop dat ik altijd je hart van goud blijf zien.
Ja ik hoop dat ik mens blijf geen gevoelloze machine.
Ik hoop dat ik altijd je hart van goud blijf zien.
Ja ik hoop dat ik mens blijf geen gevoelloze machine.

Niets meer verwacht en de hoop opgegeven.
Zonder veel moeite
was je plots daar.
Het beste dat mij ooit is overkomen .
Zo dankbaar voor alles wat je me bracht.

Jaren later
één voor één de vlinders gevlogen.
Vergeet ik soms hoe blij ik nog steeds met je ben.

Ik hoop dat ik altijd je hart van goud blijf zien.
Ja hoop dat ik mens blijf geen gevoelloze machine
Ik hoop dat ik altijd je hart van goud blijf zien.
Ja ik hoop dat ik mens blijf geen gevoelloze machine.

Eens komt de dag dat ik niet meer mag mee doen.
Wie weet veel eerder nog dan m’n pensioen.
Ik bid maar vast dat het einde heel mild mag zijn.
Want ik zeg je nu al ik kan niet tegen pijn.

Uitzichtloze gedachten,
daarbij slaaploze nachten,
maken van mij een ander mens.

En ik hoop dat ik dan ook je hart van goud blijf zien.
Ja ik hoop zo dat ik mens blijf geen geflipte dramaqueen.
Hoop zo dat ik mens blijf .
Dat ik het tot het einde goed blijf zien.